Georges Lemaître was een man van wetenschap en geloof. Zijn onderzoekswerk leidde tot vooruitgang in de kosmologie en natuurkunde. Hij nam deel aan vele wetenschappelijke vorderingen van de jaren dertig door theoretiseren over de schepping van het universum.

​

Zijn naam is verbonden aan wat gewoonlijk de oerknal wordt genoemd en de unieke atoomtheorie, die hem beroemd heeft gemaakt in de wetenschappelijke wereld en de hedendaagse cultuur. Volgens de principes van de thermodynamica neemt de toestand van wanorde van materie in de loop van de tijd toe. Georges Lemaître veronderstelde bijgevolg dat wanneer we teruggaan in de tijd, we een toestand zouden vinden waarin de wanorde van de materie van het universum minder was. Het eerste moment van het heelal komt dus overeen met een toestand waarin alle materie en energie zijn geconcentreerd in een primitief atoom. Maar let op, dat atoom was geen atoom zoals we het nu begrijpen; het was eerder een metafoor die een primitieve singulariteit aanduidde waar ruimte-tijd geen fysieke betekenis meer heeft. Dat atoom werd vervolgens verdeeld in verschillende quanta, clusters van materie die in de loop van de geschiedenis van het universum sterren, sterrenstelsels, supernova's en onze blauwe planeet hebben gevormd. Het werk van hedendaagse natuurkundigen heeft de theorie van Lemaître gevalideerd.

​

Georges Lemaître was ook een man die werd bezield door een diep geloof. De oorlogservaring 1914-1918 bepaalde zijn priesterroeping. In 1923 werd hij priester gewijd. Hij nam deel aan retraites en spirituele oefeningen in het kader van de priesterbroederschap van de Vrienden van Jezus. Door zijn wetenschappelijk werk ontmoette hij ook onderzoekers, grote gelovigen en filosofen... Hun discussies zouden zijn geloof voor altijd veranderen.

​

In eerste instantie ervan overtuigd dat men relaties tussen de wetenschappen en het geloof kan leggen en zelfs wetenschappelijke elementen in de Bijbel kan zoeken, ontwikkelde Lema thoughttre's denken zich door zijn contact met Eddington, die hem introduceerde in de protestantse wereld en, ondanks de scherpe kritieken die hij ontving van wetenschappelijke onderzoekers, beetje bij beetje begon hij twee gebieden te onderscheiden waaraan hij zijn hele leven zou wijden. Het baccalaureaat in de thomistische filosofie dat hij in Leuven behaalde, samen met zijn diploma's in wiskunde en natuurkunde, hielp hem de theologische schepping te onderscheiden van het natuurlijke begin van het universum.

​

​